mklos1

Dawne to dzieje... Jeżeli chodzi o sakwy M-Wave, to dalekim łukiem proponuję. Badziewie nie warte pieniędzy. Poleciały zamki bardzo szybko. Zaczęły się zacinać, a z czasem pruć. Jeżeli chodzi o szczelność, to podejrzewam, że gdy były nówki, to by trochę w deszczu potrzymały, ale z czasem zaczęła się wykruszać wyściółka.

Jestem w stanie w jakiś tam sposób zrozumieć przeciwników kasków. Mają swoje jakieś przekonania i argumenty, uważają je za słuszne i próbują polemizować ze stanowiskiem zachęcającym do jazdy w kasku. Nie rozumiem jednak jednej rzeczy, którą co jakiś czas widuje na ulicy. Człowiek ma kask, ale kask dynda na kierownicy lub jest przypięty do plecaka lub sakwy. Nie wiem czy jest to ostentacyjna prezentacja swoich argumentów, czy ludzie naprawdę uważają, że w mieście nic im się nie może stać, a kask powinni zakładać tylko "prawdziwi kolarze górscy".

Grubo. Radioaktywny rower Generalnie z czasem zauważyłem, że nie potrzebuję manetek bo wiem mniej więcej na jakim biegu jestem po prędkości którą jadę vs siłę z jaką muszę cisnąć.

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=2566 Staram się wystrzegać na blogu reklamy, a także postów w stylu porównania produktów. Kogo to obchodzi, że kask X ma 15 szczelin a kask Y ma 16 szczelin. Taka sucha wiedza jest psu na budę, chodzi o efektywność tychże... Dlatego zawsze staram się pisać ogólnie, a nie o szczegółach, bo jak wiadomo każdy jest indywidualnością. Zużyłem już jeden kask Uvex'a. Nosił mi się bardzo dobrze. Gąbki jednak się zniszczyły i nie nadawał się do dalszego użytku. Jest też szkoła, że kask co kilka lat powinno się wymieniać, gdyż tlen, pot i promieniowanie UV powoduje degradację materiału. Jestem w stanie w to uwierzyć, ale pomyślmy. Materiał kasku zwykle jest czarny, a od góry pokryty skorupą, która chroni przed UV. Pot? Sądzę, że producenci to przewidzieli. Spotkał się ktoś z Was z opisem na jaki okres producent gwarantuje zachowanie parametrów mechanicznych kasku? Pamiętam jak powiedziałem dziewczynie, że musi mieć kask. Zagotowało się w niej... Wstyd, siarka i w ogóle... Teraz, gdybym zapomniał go jej wziąć, to też by się w niej zagotowało... Jak wy do tego podchodzicie? Jazda w kasku to szyk czy wstyd?

Nie wierzę, że się nie da, bo ja mam 13 km i daję radę bez prysznica. Wydaje mi się, że to jedna z miejskich legend rowerowych. Podstawowym problemem jest to, że ludzie nie korzystają z prysznica na co dzień, a do higieny podchodzą także... po macoszemu. Mam trzech rowerzystów w pracy. Jeden jeździ w bawełnie, w taki sposób, że plamy na ubraniu mają wszystkie kolory tęczy. Niby się przebiera, ale co z tego, jak włosy to szampon widują chyba raz w miesiącu, bo można modelować w dowolny sposób bez żelu... Drugi jeździ także z bawełnie, ale się nie przebiera i nie rzadko następnego dnia przyjeżdża w tym samym ubraniu... Trzeci jest PROS'em bo ma rowerowy strój, ale wychodzi z założenia, że skoro myje siebie, to stroju już nie musi i jak się przebiera to lepiej nie być w okolicy.

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=2538 Gdy przyglądam się ludziom, których mijam codziennie, to stwierdzam, że koncepcji na "dostarczenie się" rowerem do pracy jest wiele. Bardzo wiele osób po prostu wskakuje na rower tak jak stoi. coraz częściej widuję ludzi w "białym kołnierzyku", czyli w biurowym stroju roboczym. Ja sobie tego nie wyobrażam - ale to jest moje zdanie i jak widzę nie każdy je podziela. Ja mam nieco inną koncepcję, którą trenuję od dłuższego czasu i wydaje mi się, że się sprawdza. Miałem kiedyś misterny plan dojeżdżania rowerem do pracy zimą... Żyje jednak zweryfikowało ten plan i stałem się rowerzystą sezonowym. A jak wygląda Wasz dzień?

Z BB7 mam taką przypadłość serwisowo-konstrukcyjną... Tarcza ma delikatne bicie. Zbyt małe by próbować prostować, ale na tyle duże, że potrafi muskać klocek, co jest irytujące. Hamulce jednak żylety, więc toleruję.

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=2502 Wychowałem się w małej miejscowości. Pamiętam jak śnieg wyglądał zimą w okolicach niektórych kamienic w centrum miasta... Dramat. Jak przechodziło się obok niektórych domów, to szaroczarny dym gryzł w oczy siarką i wszystkim co tylko się dało... Nie mniej jednak średnia wypadkowa powietrza w skali całego roku była lepsza - takie mam wrażenie. Gdy przeprowadziłem się do stolicy - pierwsza reakcja - zacząłem chorować na gardło już po niecałym roku. Ciągnęło się to za mną chyba przez jakieś dwa lata. Podejrzewam, że główną przyczyną była studencka dieta, nie mniej jednak nie wierzę w to, że jakość powietrza pozostała bez wpływu. Bóle głowy, zmęczenie - to były początki. Ale cóż. Lata mijały, studenckie czasy minęły bezpowrotnie (dobre - nie dobrze??). Ostatnio zmieniłem drastycznie sposób odżywiania. Czuję się znacznie lepiej. Ale czy to wystarczy? Nie wiadomo. Trudno powiedzieć jakie będą długofalowe skutki oddychania warszawskim powietrzem. Lekarze mówią o zwiększonym ryzyku POChP. Dość nieprzyjemny koniec... Na razie o tym się nie myśli, ale może powinienem zacząć? Zamykanie się pod szczelnym kloszem nie ma najmniejszego sensu. Nie dość, że cierpi na tym psychika, to organizm także. Zatem od kilku lat wróciłem do aktywności fizycznej w postaci roweru. Od mniej więcej dwóch lat widuję regularnie dwie osoby jeżdżące w maskach, a po ostatniej zimie (i smogowej kampanii medialnej) jest ich coraz więcej. Zatem co robić? Kupić nie kupić? Koncepcja maski do mnie nie trafia. Nawet jeżeli nie popiera się takiego pomysłu, zdrowy rozsądek podpowiada kilka zasad jakimi należałoby się kierować podczas wyboru maski - o czym we wpisie. Ostatnio znalazłem ciekawą stronę: http://powietrze.gios.gov.pl/pjp/current Dzisiejsze powietrze w Warszawie (centrum) na granicy normy... Ufuf. I jak tu żyć...

@@anarchy, Pamiętajmy, że to jest blog, który rządzi się nieco innymi prawami niż artykuł w czasopiśmie. Należy się oczywiście wystrzegać błędów merytorycznych, ale stronniczość jest jak najbardziej ok. Mój pogląd na bikepacking jest taki jak na wege... Czerpię elementy, ale idea jako całość zupełnie do mnie nie trafia. Środek ciężkości położony wysoko jest problemem, bez względu na to czy jest to rower na górską wyprawę, czy miejski "relaks".

Tanie hamulce to tanie hamulce. Jesteś lekki więc będzie ok. Być może zamiast zmiany hamulców wystarczy uczciwy serwis (czyszczenie tarcz + wymiana klocków).

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=1905 Ten wpis leżał w przechowalni od 2015 roku i prawdopodobnie nie zostałby nigdy opublikowany. Jednak postanowiłem do niego wrócić, dokończyć i opublikować. Wczoraj jeden z rowerowych profili opublikował na swojej ścianie film jednego z rowerowych youtubowych prowokatorów ulicznych. Pytanie po co? Czemu ma to służyć. Dyskusja oczywiście się wywiązała, zdania jak zwykle podzielone. Tym razem koleś w łeb nie dostał (poprzednio dostał), ale według zeznań autora była próba potraktowania go gazem. Linków do profilu ani youtuba nie podaję, żeby specjalnie nie nabijać oglądalności. Prowokator znany, bo miał występ w TVN chyba dwukrotnie. Jak ktoś będzie chciał go odnaleźć to go odnajdzie i zobaczyć "jak go napadnięto" tym razem. Mechanizm jest dość prosty - przepis na dobry film. Najpierw występuje wymuszenie samochód-->rowerzysta. Rowerzysta nie dopuszcza, tylko zaczyna obstawać twardo przy swoim (najczęściej torze jazdy), raz, drugi, trzeci. Jeżeli trafia się odpowiednio słaba jednostka za kierownicą, to puszczają nerwy i jest agresja. I wtedy płacz i darcie szat. Zastanawiam się jednak co społeczności rowerowej przynoszą takie działania. Czarny PR to z pewnością. Dlaczego jednak wpisuje się w to całkiem niezły profil pro-rowerowy? Co robić w takiej kontrowersyjnej (dwuznacznej) sytuacji? Lepiej stać z boku i nie mówić nic, czy potępić głośno?

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=2515 Zainspirował mnie pewien artykuł, to popełnienia kolejnego wynurzenia na temat transportu rowerowego. Nie ma tym nic nowego, ani odkrywczego. Te same argumenty powracają od lat. Niepokoi mnie jedynie to, że działacze prorowerowi wciąż od lat używają tych samych argumentów (starych kotletów), które tak naprawdę dla przeciętnego zjadacza samochodu są zupełnie nieistotne (tudzież stają się coraz mniej istotne). Czym to skutkuje? Przez te 5 lat, przez które regularnie dojeżdżam do pracy rowerem (a przynajmniej staram się), w kwestii podejścia do dojeżdżania rowerem do pracy nie zmieniło się zbyt wiele. Przekonani zostali przekonani już dawno temu, nieprzekonani pozostają nieprzekonani i osiągnęliśmy stan stabilny. Czy to wszystko na co nas stać? Czy to już koniec? Jak widzicie to u siebie? Przybywa rowerzystów dojeżdżających do pracy na swoich bajkach czy nie? Dlaczego ludzie nie garną się do tego rodzaju aktywności?

@, jeżeli celem jest minimum budżetowe, to wtedy jest sens i tylko w tej kwestii V-ki jeszcze są w stanie konkurować z tarczami. Ewentualnie w zastosowaniach specjalnych - typu rower wyprawowy. W tej kwestii chodzi o serwis w przygodnym miejscu - w przypadku tarcz jest to praktycznie niewykonalne.

Pojawił się nowy wpis: http://blog.bosorowerem.pl/?p=2463 Pamiętam moją przesiadkę z hamulców cantilever na v-brake. To była przepaść. Pamiętam przesiadkę z v-brake na tarcze... Jeszcze większa przepaść. Ok. Odpowiedzialność można zrzucić na barki mojej masy... Teraz po kilku miesiącach zdrowego odżywiania ważę blisko 20 kg mniej, a przepaść jak pozostała tak pozostała. Każdy hamulec ma swoje plusy i minusy, więc nie można z klucza potępiać v-ek ani być piewcą tarcz. Nie mniej jednak przechodzenie obok oczywistych zalet w praktycznym użytkowaniu jest... Konserwowaniem podstarzałego mięsa. Zjeść się da, człowiek się nie otruje, ale nie ma to smaku ani zapachu. Postępowi nie ma co dawać kontry...

Nie. Nie bardzo zwracam uwagę na wagę komponentów. Wydaje mi się ok.