bazzz

Zdecydowanie wolę oglądać je w naturze. ps. Gościnny, sporadyczny URBAN w moim wydaniu.

Masz kolego oko do czających. Poniżej zdjęcie zrobione chwilę później. Polowanie na duże dżdżownice (15-20cm, napięta jak struna) na zalanej łące. Chodziły o dziabały ziemię. Zrozumiałem po co to robiły jak zobaczyłem trafienie. Czasem warto przestać tylko gnać przed siebie. Tak odkryłem kolejne wspaniałe miejsce na tej ciekawej trasie rowerowej.

Welony godowe na trasie R-3 (szczyt grobli).

W wesołych bagniskach mocniej tętni moje życie.

Oj, dawno mnie nie było w tym miejscu.

Nigdy niekończąca się powieść mojego autorstwa - "Don Kichot - tym razem w krainie wiatraków".

Słoneczna i radosna drużyna (2.8). (M50 i ... jest poprawny. Jeżeli ktoś chce mieć tylko jeden zestaw polecam jak najbardziej. Ale jestem rozbestwiony innym sprzętem z dobrym światłem nawet na dłuższych ogniskowych).

Typowy Ortlieb na kierownicę z wkładem FOTO. Oba rowery ze zdjęć są przystosowane do ich montowania. Mam dwie torby różnej wielkości (każda z wkładem ). Z mniejszą pomyka Blondi z wacikami, itd. Nic jej się nie telepie. Większe body wchodzi pionowo. Mniejsze poziomo, jak na zdjęciu.

Zawsze gotowy do strzału w dychę.

Pędziwiatry na otwartej przestrzeni.

Tutaj liście opadły już dawno temu. ps. Pozostały tylko owoce.

GOLIAT i pchełki.

Resztki które wylądowały w na moim placu zabaw. Jesień zmienia się szybko. W porównaniu z połową października 90% żurawi już odleciało na południe i zachód. Jak widać nadal warto objeżdżać ciekawe miejscówki.

Ciąg dalszy jodoterapii.

Bałtyckie plaże mają różne oblicza. ps. Poprzednie zdjęcie przedstawiało dyskusję 2 osobników o ich EGO jak w opisie do fotki. Nikogo nie namawiałem do zamieszczania selfików 😃.

No, kto ma większego ptaka ?

Czas na herbatę w wydmowej scenerii.

Tradycyjna już orka plażowa przed patelnianym biwakiem w tym miejscu. Ciepłe papu zdecydowanie podnosi samopoczucie w plenerze.

Przyglądając się światu przez dziurkę od klucza. Dopóki jechałem rowerem - stały. Gdy stanąłem spanikowały. Fociłem przez dziurkę o średnicy 20cm w gęstych krzakach. Stojąc w odległości 10 metrów od niej. A i tak mnie zauważyły. Żurawie stały w odległości 30 metrów z jej drugiej strony. Edytując: Z mojego zdjęcia o wielkości 1.8 mb FR zrobiło plik 30x mniejszy - 57 kb. Tak zabija się jakość.

Gdzie diabeł nie może tam babę i jej wielbłąda pośle.

Judaszowe Srebrniki.

W moim ogrodzie ziemskich rozkoszy.

Przemykając na granicy czasoprzestrzeni - prawie zostałem honorowym członkiem fanclub-u Simsona.

Dalej korbię po krzakach.

Co wyjazd to przygoda. Znając zwyczaje szczęściarzy w tym miejscu wiedzieliśmy kiedy nadlecą, skąd , na jakiej wysokości i gdzie wylądują. Ukryliśmy się pod trasą przelotu tuż przed ich lądowiskiem (ok.100 m) gdy w oddali widzieliśmy tylko 4 szt. na ziemi. W ciągu godziny przyleciało z 5000 szczęściarzy w kluczach po około 70-100 szt. Trzydzieści procent z nich dokładnie nad naszym stanowiskiem - krzakiem. Nie widziały nas od tyłu. Tylko krzak. Bagnisko tylko z naszej strony nie było osłonięte wysokimi drzewami. Nad naszym ukryciem szybowały na wysokości 5 -10 metrów wytracając wysokość prawie nie machając skrzydłami. Nie traciły prędkości. Ptaki mają po 2.5 metra rozpiętości skrzydeł. Poza nielicznym klangorem z klucza słychać było ciągły furgot powietrza na wygiętych do góry lotkach końcówek skrzydeł. Po zmierzchu odjechaliśmy powoli nie niepokojąc olbrzymiego stada racząc się gromkim klangorem.