Ze swojej strony jednocześnie polecam i nie polecam.
Do spokojnej jazdy po utwardzonych nawierzchniach z dodatkiem ścieżek leśnych itp, jest ok i niedrogi. Po to go kupiłem (kolekcja 2010). Natomiast jeśli chcemy jeździć dłużej, częściej i w trudniejszych warunkach, czego początkowo nie planowałem, a co jest naturalnym następstwem rozwoju hobby, zaczyna trochę nas ograniczać, choć oczywiście ciągle da się jeździć.
Głównie widelec, jest beznadziejną, hipermarketową atrapą. Deklarowane przez producenta 60mm skoku można włożyć między bajki. Początkowo, solidnie naoliwiony, może lekko się uginał pod wpływem ukierunkowanego nacisku, tak czy inaczej nie można nazwać go amortyzatorem, o jakimkolwiek tłumieniu nie ma mowy. Jedyne jego zadanie to wyglądać. Jeździmy na sztywno.
Napęd to wolnobieg, standard wychodzi z użycia, jakakolwiek modernizacja będzie wymagała dużych ingerencji, dlatego nie jest to rozwojowa maszyna. Jedynym słusznym rozwiązaniem wydaje się wymienianie zużytych części, które na szczęście nie są drogie. Przerzutki, klamkomanetki, hamulce dają radę, nie ma tu nic wyjątkowego, jednocześnie sprawują się przyzwoicie.
Dużo narzekań jest jeśli chodzi o opony w Hexagonach, możliwe, że bieżnik ściera się zbyt szybko, ale kolega w V6 (2011), choć jeździ rzadziej i mniej intensywnie, ma już prawie slicki, więc nie jest z tym tak najgorzej.
Podsumowując, Hexagon V3 wydaje się niezłym wyborem dla użytkownika potrzebującego podskoczyć tu i tam na co dzień, wybrać się na spokojną przejażdżkę za miasto czy do lasu. Jeśli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że na tym nie poprzestaniemy, być może warto wstrzymać się z zakupem i dozbierać do modelu z wyższej półki, na starcie lepiej wyposażonego, bardziej perspektywicznego w kontekście upgrade'u, no i z amortyzatorem.
